Geitenpad naar Galicië

Vanuit het Portugese Nationale Park Peneda Geres stippelt het navigatiesysteem van onze camper een mooie route uit naar Muros, een badplaatsje aan de kust van Galicië. We vertrekken vroeg. Meteen vanaf de camping klimt de weg omhoog door een landschap van diepe, steile dalen, begroeid met naaldbos. Laaghangende wolkflarden plakken tegen de hellingen en zorgen samen met de zon voor een mooi schaduwspel onder ons.

#$%&ing geitenpad

De weg klimt verder en wordt smaller. We rijden inmiddels in de wolken en boven de boomgrens. In de vijftig meter zicht die we hebben zien we alpenweiden met een enkele rotspartij. Ook loslopende geiten doemen soms op uit de mist en kijken ons herkauwend en smalend aan. Op een karrenspoor met 15% hellingspercentage schakel ik terug naar z’n één. De enige manier nog om Sjaan brullend naar boven te krijgen .

Ik kijk even opzij naar Sabine. Normaal gesproken reageren we onze spanning op dit soort momenten op elkaar af. Ik: “Wat is dit voor #$%&ing geitenpad? Pak die kaart er dan ff bij!” Sabine: “@$#er op! Ik heb net @#$nonde$# die hele auto al ingepakt. Je hoeft alleen nog maar te zitten en te rijden!”

Nu hadden we echter Hesther achterin zitten, een Nederlandse backpackster die we op de camping hadden ontmoet. We hebben haar een lift aangeboden en zij zit naast Kai.“Wat is het mooi hier, zo zie je toch veel meer dan met het openbaar vervoer. Nemen jullie altijd zulke routes?” Ik bestelde bij Sabine daarom nog maar een koffie en uiteindelijk reden we vreedzaam, maar met natte rug en stinkende koppelingsplaat de snelweg naar Galicië op.

Wandelen in de Picos de Europa

Muros

Sunset in Luarca

Contador ontsnapt

Wandelen in de Picos

Kom niet te dichtbij

Parelwitte stranden

Vanuit de kale bergen rijden we Galicië binnen. Baaien voorzien van parelwitte stranden. Kleine witte dorpjes leunen tegen de glooiende, groene kustheuvels. Kerktorens met echte hanen erop. Haventjes met vissersbootjes op een bedje van drooggevallen slib. Het geheel opgefrist met een scheutje azuurblauwe zee, en afgemaakt met een toefje witte wolk tegen blauwe lucht.

Onze camping in kustplaats Muros ligt dichtbij het strand . Af en toe maken we een fiets- of autoritje maar we brengen vooral veel tijd door op het mooie zandstrand. ‘Strandwandelen’ is een populair Spaans tijdverdrijf. Als de gespierde Spanjaarden langs joggen met hun glimmend bruine lijven in hun ‘jaren tachtig voetbalbroekjes’ let ik op Kai. Als de señorita’s in ook veel te kleine bikinibroekjes langsparaderen let Sabine op Kai. Als de Spaanse oma’s langs hobbelen letten zij op Kai en hebben wij even tijd voor elkaar.

Actie in Potes

Het plaatsje Potes in de Picos de Europa hebben we speciaal zo getimed dat we een aankomst bergop van La Vuelta, de Spaanse variant van de Tour de France, meemaken. ‘s Ochtends fietsen we zelf een stuk de aankomstberg op. Op een stuk van 11% met café en gezellig terras strijken we neer, in afwachting van de renners. We worden niet teleurgesteld. Voor onze neus versnelt Contador en laat Rodriquez, zijn enige medevluchter, achter.

In de picos maken we een wandeling. De majestueuze rotsmassieven maken indruk. We voelen ons weer helemaal thuis in de bergen, maar merken wel dat onze Pyreneeëntopvorm aan het strand een behoorlijke deuk heeft opgelopen. Krakend en piepend bereiken we na vier uur lopen onze auto weer.