Scheuren met z’n sjieke bak

Dat onze zoon niet eenkennig is weten we. Dat is ook leuk als je op reis bent. Het levert veel en veelal leuke contacten op. Maar soms is het zoeken naar het juiste evenwicht.

Kai had ons vorige maand al gewaarschuwd. In Lucca werd hij opgetild door een kale Italiaan, terwijl hij een klein rood autootje in zijn hand had. De man hield hem op ooghoogte voor zich en maakte een praatje. Kai keek vooral naar de glimmende schedel voor hem. En opeens scheurde het rode autootje van het linkeroor over de fontanel via het rechteroor naar de neus.

Kai heeft een nieuwe auto gekregen voor z’n tweede verjaardag. Hij zag hem staan in een speelgoedatelier in het Zuid-Franse kunstenaarsstadje Pezenas. Zowel Kai als de auto was gelijk verkocht. De houten auto heeft grote blauwe wielen en is 25 centimeter lang. Door een rond handvat kan Kai hem als een soort strijkijzer besturen.

Tijdens zijn verjaardagsborrel op het terras was de auto door een Belgische jongen meteen gedoopt tot ‘ Zohoo da’s een sjieke bak!’.

Door het grijze oerwoud

Drie dagen later liep Kai trots in zijn zwemluiertje met z’n ‘sjieke bak’ over het drukke dorpsstrand van Mèze. Twee meter voor ons zaten twee oudere vrouwen in hun badpakken op hun handdoekje. Een man die er bij hoorde lag languit op z’n rug siësta te houden.

Kai zag hem liggen, liep naar hem toe en bestudeerde de grijsbehaarde borst van de slapende man. Hij keek naar de borst en je zag hem afwegen of deze nieuwe ervaring de mogelijke consequenties waard kon zijn.

Wij vonden van niet. Sabine stond al op om hem tegen te houden. Maar de dames voor ons dachten er anders over. Ze gebaarden druk dat ze weer moest gaan zitten. Meer aanmoediging had Kai niet nodig. Hij scheurde met z’n sjieke bak door het grijze oerwoud.

De vrouwen klapten en lachten. En de man? Hij klapte als een scheermes omhoog, keek verward om zich heen, maar kon na een kleine aarzeling niets anders dan met de dames meedoen.