Sommige mensen vroegen aan ons ‘ Zou je dat nu wel doen? Naar Griekenland gaan terwijl het daar zo rommelt, met die crisis enzo..? Stakende veerlui, rellen…’ Wij zeiden dan ‘Ah joh, dat valt vast wel mee. Als ze staken dan beginnen ze ook wel weer eens en die rellen zijn toch alleen in Athene.’ Dat zeiden we en hoopten we vooral, want echt verdiept hierin hadden we ons niet.
We zijn nu 2 weken in Griekenland en gelukkig is er, voor ons als vakantiegangers, niets aan de hand. Wat we meteen al wel merkten is dat het stil is, zo stil dat we vaak alleen of met nog 1 of 2 andere campers op een camping staan. Ook in de onderweg zien we veel verval en leegstand. We zijn natuurlijk ook wel erg vroeg, veel campings zijn sowieso nog niet open, zwembaden zijn niet gevuld, restaurants niet open etc… Maar toch, we vroegen ons wel af of dit normaal is.
Op de boot naar Griekenland zaten we een tijdje naast 2 Griekse jongens van begin 30. Kai zocht wat afleiding en trok hun aandacht. Dat lukte en ze hebben 3 uur lang met hem gedold, gespeeld en hem naar Southpark laten kijken op hun laptop. Een van de jongens, Panos, vertelde dat hij in Kitzbühel had gewerkt in het winterseizoen en nu weer terugging om in een hotel op de Peloponnesos te werken, waar hij ook woonde.
Anderhalve week later troffen we hem toevalligerwijs opnieuw, nu op de Peloponnesos zelf, vlakbij het plaatsje Glyfa. Wij waren aan het fietsen, hij reed ons voorbij, stopte zijn auto 200 meter verder en wachtte ons op. Het was een hartelijk weerzien met Kai en hij nodigde ons uit om ’s avonds bij hem in zijn geboortedorp, Andravida, wat te eten in een Taverna, ‘For some traditional Greek food’.
Het was in die korte tijd al de 2e keer dat we uitgenodigd werden, een dag daarvoor was het Orthodox Pasen en waren we vanuit de camping uitgenodigd om met z’n allen lamsvlees te eten en wijn te drinken, zoals traditie is. Het eerst wat we kregen in een soort borrelhapje vooraf was de lamslever. Het was heerlijk klaargemaakt, maar als dit de voorbode zou zijn van ‘ Traditional Greek food…’ zulke avontuurlijke eters zijn we nu ook weer niet.
’s Avonds bleek deze zorg ongegrond. We kregen Griekse salade, Tzatziki, broodjes gyros, souvlaki, patat en bifteki zoals je dat bij ‘onze’ Griek ook kunt eten en waar we groot liefhebber van zijn.
Tijdens het eten werd ons wel een stuk meer duidelijk over de impact van de crisis. Veel Grieken zijn in een paar maanden tijd een groot deel van hun salaris kwijtgeraakt. De zus van Panos die voor de gemeente werkt, werd in 2 maanden tijd 45% gekort. Voor die mensen is het slikken of stikken, want banen zijn schaars. Ook worden nu voor allerlei dingen belastingen geheven die voorheen niet belast werden.
Gevolg is dat ze hun vaste lasten niet meer kunnen betalen en terug moeten vallen op ouders en familie. Een sociaal vangnet ontbreekt. Voedsel kopen wordt een opgave voor met name mensen in grote steden, ze hebben er gewoon geen geld meer voor. Er zijn nu al mensen die uit de steden trekken naar familie in dorpen, waar ze over het algemeen wat dichter bij de voedselbron leven, en waar sommigen al bezittingen gaan ruilen voor voedsel. Terug naar het ruilsysteem dus.
De Grieken die wij tegenkomen zijn aardig, zeer gastvrij en trots op hun land en afkomst. Ook Panos weigerde ons te laten betalen voor het eten, dat zou geheel tegen elke Griekse wet ingaan.
Wat hen nog het meest heeft verrast is dat dit in zo korte tijd kan gebeuren. Het ene moment ben je nog boven modaal verdienend, het andere sta je tot je nek in je schuld. Terwijl je nog precies hetzelfde doet als voorheen.
Panos vertelde ook dat er begin mei verkiezingen zijn en dat waarschijnlijk voor het eerst in 30 jaar niet 1 van de 2 grote partijen, zal gaan winnen. Deze partijen zijn schuldig bevonden door de bevolking. Ze hebben hun hoop gevestigd op jonge nieuwe partijen. Wij hopen maar met hen, want het zou jammer zijn als deze crisis de aard van dit volk zou veranderen. Dat is wat ons betreft juist de kracht waar ze deze strijd mee zouden moeten strijden. Een zware strijd wordt het zeker.
Tot zover deze politieke beschouwing van ons als vakantieleken. Wat wel grappig is is dat de Grieken ons ook regelmatig updaten over de politieke situatie in Nederland, die volgen ze met buitengewone belangstelling. Gedeeld gepruts is halve smart.
